Het doel heiligt de middelen. Dit bekende gezegde wordt toegeschreven aan de Italiaanse politicus en filosoof Niccolò Machiavelli. Hoewel hier in zijn geschriften nergens sprake van is, vormt zijn werk het voorbeeld van de cynisch-realistische benadering van politieke macht (machiavellisme). Ook nu kunnen we er nog lessen uit trekken.
Machiavelli is het meest bekend van zijn politieke verhandeling Il Principe (De Prins). Die schreef hij in 1513, maar het werd pas vijf jaar na zijn overlijden gepubliceerd, in 1532. Volgens Machiavell vormen zelfhandhaving en machtsvermeerdering de grondslag van politiek handelen.
Alle middelen – moreel en immoreel – zijn daartoe geoorloofd, immorele middelen blijken immers dikwijls het meest succesvol. Een politicus moet een mens, die dom en zwak is, uitbuiten. Ook in de zakenwereld passen vele topmanagers graag machiavellistische praktijken toe.
Een bloemlezing van een aantal van Machiavelli’s richtlijnen:
Mensen kunnen zich wel herstellen van lichte verwondingen, maar van zware niet …
Als je het probleem niet nu aanpakt, komt het later toch weer op je pad en bestaat de kans dat iemand anders er – voor eigen voordeel – korte metten mee maakt.
Zelfs wanneer je niet in je opzet slaagt, kom je goed terecht. Wie de groten der aarde bestudeert, zal daar altijd iets positiefs aan overhouden.
We zouden misschien graag beide zijn, maar uiteindelijk is het veiliger te worden gevreesd dan geliefd …
Een prins moet zichzelf zo gevreesd maken dat indien hij niet wordt geliefd, hij ervoor zorgt niet te worden gehaat …
Wanneer hun eigendom, noch hun eer in het gedrang komt, zullen de meeste mensen tevreden leven.
Iedereen ziet wat je lijkt te zijn, weinigen weten wie je echt bent …
Iemands intelligentie kan je meten aan de mensen die hem omringen …
(jvdh)
2024-02-13T07:18:52Z dg43tfdfdgfd